In 34th Street, in de buurt van het Empire State Building was een Harry Potter tentoonstelling die zoals zoveel dingen tegenwoordig een experience wordt genoemd. Het was ongeveer 20 minuten lopen vanaf The Edge. Onderdeel van de 'experience' was dat je bij het begin je naam invulde en dan zag je tijdens de tentoonstelling hier en daar je naam verschijnen. Helaas zijn de foto's waarop onze namen zijn te zien mislukt door een verkeerde instelling van het fototoestel. Het was toch nog even wennen met de nieuwe camera.
Er waren de nodige kledingstukken van de hoofdpersonen uit de Harry Potter films te bewonderen zoals deze groene jurk van professor Anderling (Maggie Smith). Volgens de kostuumontwerpster had Maggie Smith veel ideeën aangereikt voor de kleding van haar personage en een daarvan was dat het in elk geval een groene jurk moest zijn. Interessant in dit kader is een tekst die ze uitsprak ik de kostuumfilm Gosford Park over een personage met een groene jurk: "Difficult color, that green. Very tricky.".
Op foto's hieronder kleding van Harry zelf en van Albus Perkamentus en een kostuum van Gladianus Smalhart die gespeeld werd door Kenneth Branagh.
Hieronder de trofee van het Toverschool Toernooi.
De vuurbeker was een magisch object waaruit de namen kwamen van de deelnemers aan dit toernooi. Vooral dit soort vondsten zorgen ervoor dat ik nogal moeite heb met dit soort films of series. Die magische eigenschappen van een ding trek ik niet echt.
In de serie komen de nodige draken voor, een van de draken was onderdeel van de expositie.
Er waren een aantal vitrines met daarin een toverstaf. Hier de toverstaf van Harry uit Harry Potter en de Gevangene van Azkaban.
Op de andere foto een doorkijkje dat een beeld geeft van deze mooi vormgegeven expositie.
De volgende foto toont het leslokaal voor het brouwen van toverdranken.
Er stonden een aantal potten met magische mandragora planten. Je kon er aan trekken en als de wortels zichtbaar werden begonnen de planten te krijsen.
Na het bezoek aan de Harry Potter tentoonstelling was het al bijna twee uur en hebben we de metro genomen om te gaan lunchen bij Le Pain Quotidien, hetzelfde lunchrestaurant als de vorige dag. Het was een eindje uit de buurt, maar dat was het wel waard. Het is alleen al bijzonder om in Amerika een keer lekker brood te krijgen en dan zit daar ook nog eens overheerlijk beleg op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten